Book 12.869-878
Juturna recognizes the Fury and understands that she cannot help Turnus anymore.
At procul ut Dirae stridorem adgnovit et alas,
869
infelix crinis scindit Iuturna solutos,
870
unguibus ora soror foedans et pectora pugnis:
871
“Quid nunc te tua, Turne, potest germana iuvare?
872
Aut quid iam durae superat mihi? Qua tibi lucem
873
arte morer? Talin possum me opponere monstro?
874
Iam iam linquo acies. Ne me terrete timentem,
875
obscenae volucres: alarum verbera nosco
876
letalemque sonum, nec fallunt iussa superba
877
magnanimi Iovis. Haec pro virginitate reponit?
878