“Anna soror, quae me suspensam insomnia terrent!
9
Quis novus hic nostris successit sedibus hospes,
10
quem sese ore ferens, quam forti pectore et armis!
11
Credo equidem, nec vana fides, genus esse deorum.
12
Degeneres animos timor arguit: heu, quibus ille
13
iactatus fatis! Quae bella exhausta canebat!
14
Si mihi non animo fixum immotumque sederet,
15
ne cui me vinclo vellem sociare iugali,
16
postquam primus amor deceptam morte fefellit;
17
si non pertaesum thalami taedaeque fuisset,
18
huic uni forsan potui succumbere culpae.
19