Book 7.591-600
Latinus criticizes the Latins, and warns them of misfortune. He abdicates his throne.
Verum ubi nulla datur caecum exsuperare potestas
591
consilium et saevae nutu Iunonis eunt res,
592
multa deos aurasque pater testatus inanis:
593
“Frangimur heu fatis,” inquit, “ferimurque procella!
594
Ipsi has sacrilego pendetis sanguine poenas,
595
O miseri. Te, Turne, nefas, te triste manebit
596
supplicium, votisque deos venerabere seris.
597
Nam mihi parta quies, omnisque in limine portus;
598
funere felici spolior.” Nec plura locutus
599
saepsit se tectis rerumque reliquit habenas.
600